معنی سه چوبه - جستجوی لغت در جدول جو

سه چوبه

فرهنگ گویش مازندرانی

سه چرخه

وسیلۀ نقلیه که سه چرخ داشته باشد، چه با نیروی موتور حرکت کند و چه با نیروی پا یا دست

فرهنگ فارسی عمید

سه شنبه

روز چهارم از هفته، ناف هفته

فرهنگ فارسی عمید

هوه چوبه

گیاهی از تیرۀ گاوزبان، با ریشۀ سرخ رنگ که ریشۀ آن در طب به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

یک چوبه

(یَ / یِ بَ / بِ)

خیمه که یک چوب دارد. (آنندراج). چادر یک دیرکی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سه چرخه

(سِ چَ خَ / خِ)

وسیلۀ نقلیه ای که با سه چرخ حرکت کند. حرکت آن یا به وسیلۀ نیروی موتور یا گردانیدن اهرمی که با واسطۀ زنجیری چرخها را بحرکت درمی آورد، صورت میگیرد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

سه چشمه

(سِ چِ مَ)

دهی است از دهستان پساکوه بخش کلات شهرستان دره گز. دارای 227 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات، کنجد و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سه شنبه

(سِ شَمْ بَ / بِ)

روز چهارم از روزهای هفته که آنرا ناف هفته گویند. (ناظم الاطباء). یوم الثلاثا:
بگیر روز سه شنبه نبید را یک جام
بخور که خوب بود عیش روز سه شنبه.
منوچهری.
از دگر روز هفته آن به بود
ناف هفته مگر سه شنبه بود.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سه ضربه

(سِ ضَ بَ / بِ)

آنکه کسی را سه مرتبه بر زمین زنند. (فرهنگ فارسی معین) : چنانکه نراد آسمان را سه ضربه پیشی دادی، ومشعبد افلاک را در مهره بازی چون مهره ببازی داشتی.
نراد آسمان را پیشی دهی سه ضربه
زین روی از تو ماندم منصوبه هزار (ان).
(سندبادنامه ص 304)

لغت نامه دهخدا

سه گوشه

(سِ شَ / شِ)

گیاهی خاردار که اشترخار نیز گویند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سه نوبت

(سِ نَ بَ)

کنایه از زمان کودکی، جوانی و پیری و زمان تهجد، اشراق و چاشت. در قدیم در همین اوقات ثلاثه نوبت می انداختند، اما از زمان سنجر پنج نوبت مقرر شده. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). و نوبت انداختن را نیز گویند، یعنی نقاره زدن چه در قدیم سه وقت نوبت می انداخته اند و آنرا اسکندر وضع کرد و در زمان سنجر پنج و به پنج نوبت شهرت یافت. (از برهان)

لغت نامه دهخدا

سه اسبه

(سِ اَ بَ / بِ)

کنایه از تعجیل و شتاب. و کسی که در کارها تعجیل و شتاب کند و سبب آن آن است که چون شخصی خواهد که بتعجیل و زود بجایی رود سه اسب همراه میبرد تا هر کدام که مانده شوددیگری را سوار شود. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (آنندراج). کنایه از حمال زود رونده. (غیاث) :
بگوش جان تو ناگه حدیث آن نرسید
سه اسبه جامۀ تو تاختن بر آن آورد.
کمال الدین اسماعیل (از شرفنامه)

لغت نامه دهخدا

سیه چوب

(یَهْ)

درختی که من ّ شیرخشت بر آن افتد. (بحر الجواهر). گیاهی که شیرخشت بر آن نشیند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بی چوبه

(بی بَ / بِ)

نوعی از خیمه که چوبی باشد. (آنندراج). خیمۀ کوچک بدون دیرک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سه لبه

(سِ لَ بَ / بِ)

لب شکری. آنکه یکی از دو لب زیرین یا زبرین او شکافتۀ مادرزاد باشد. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به سه لب شود

لغت نامه دهخدا

سه چوب

(سِ)

دهی است از دهستان ریوند بخش حومه شهرستان نیشابور. دارای 141 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

ده چوب

(دِهْ)

دهی است (در کیماک) بر کران آب نهاده و آبادان و اندر وی به تابستان مردم بسیار باشند. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

مهچوبه

(مَ بَ / بِ)

مدنگ. رجوع به مدنگ شود

لغت نامه دهخدا

هوه چوبه

گیاهی ازتیره گاوزبان که پایااست و در مناطق بحرالرومی میروید ریشه این گیاه از یک پوست قرمز متمایل به بنفش پوشیده شده است. از پوست ریشه این گیاه ماده رنگی قرمز رنگی که خاصیت اسیدی زیاد دارد بدست می آورند. این ماده به اسید آنشوژیک موسوم است ودرداروسازی جهت رنگ کردن داروهاودرلوازم آرایش جهت رنگ روژلب و عطرها و در صنعت جهت رنگ کردن الیاف پنبه و پارچه ها از آن استفاده میکنند. ابوخلسا شنجار حنا الغول هوجویه شنکار شیفار اکلک انجای انقلیا اشک مارولی هواجوا خس الحمار رحل الحمامه عاقر شمعا هرقلو هرقلوی هیقیلوس رتن جوت عرق فالوذج فنجیون حمیرا شجره الدم حالوم انخوسا اشک خیاوی قیرمیزی صغیردیلی هوا جیوا اوتی هواچوبه

فرهنگ لغت هوشیار